کد مطلب:286685 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:210
عقیده امامیه در امر امامت
عقیده شیعیان اثنی عشری این است كه امامت از اصول اعتقادی است نه از فروع؛ و تعیین امام با خداوند است نه با انتخاب مردم، و نیز عقیده دارند كه بعد از رسول خداصلی اللَّه علیه و آله دوازده نفر به نصّ پیامبر گرامی به عنوان امام معصوم معرفی شده اند. اولین امام شیعه علی ابی طالب (امیرالمؤمنین علیه السلام) و بعد از او امام حسن علیه السلام و بعد از او امام حسین علیه السلام و بعد از او نه نفر از نسل آن حضرت امام می باشند كه به ترتیب چنین نام برده می شوند:
علی بن الحسین، محمدبن علی، جعفربن محمد، موسی جعفر، علی بن موسی، محمدبن علی، علی بن محمد، حسن بن علی، و محمدبن حسن علیهم السلام.
دلیل این عقیده، روایات متواتره و ادله قطعیه عقلی و نقلی است. از جمله این دلائل حدیث الائمة بعدی اثنی عشر است كه جز با مذهب اثنی عشری قابل انطباق نیست، زیرا خلفای راشدین چهار نفرند و خلفای بنی امیه چهارده و بنی عباس سی و هفت نفرند، گذشته از اینكه اكثر آنها فاسق و فاجر و ننگ تاریخ اسلام هستند و به هیچ وجه نمی توان آنان را جزء آمار به حساب آورد. این حدیث در موارد عدیده از پیامبر صادر شده و علمای فریقین آن را نقل كرده اند.
در كتاب غایة المرام سید هاشم بحرانی روایاتی كه بیانگر دوازده امام می باشد -چه به عنوان امام و چه به عنوان خلیفه، حجت و وصی، اعم از بیان اجمالی و تفصیلی، از شیعه و سنی- بیش از (1300) حدیث است.
روایاتی كه نام دوازده امام به تفصیل در آنها آمده، طبق تتبع مرجع بزرگوار حضرت آیة اللَّه صافی در كتاب قیّم منتخب الاثر، حدود پنجاه حدیث است.
ابراهیم بن محمد جوینی شافعی در كتاب فرائد السمطین، حدود ده روایت كه بیانگر نام های ائمه اثنی عشر است نقل كرده كه یكی از آنها حدیث نعثل یهودی است، او از پیامبر اسامی اوصیایش را خواست، پیامبر فرمود:
وصی و خلیفه بعد از من علی بن ابی طالب است و بعد از او به ترتیب حسن بن علی و حسین بن علی و علی بن الحسین و محمدبن علی و جعفربن محمد و موسی بن جعفر و علی موسی و محمدبن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و حجةبن الحسن ابوالقاسم محمدبن حسن عسكری است.
سپس فرمود: خلیفه دوازدهم، از انظار غایب می شود و بر امت من روزی خواهد آمد كه لایبقی من الاسلام الاّ اسمه و من القرآن الاّ رسمه؛ از اسلام جز نام و نشانی و از قرآن جز نوشته آن باقی نماند. در این هنگام خداوند دستور ظهور به امام عصر می دهد فیظهر الاسلام و یجدّد الدین ثم قال صلی اللَّه علیه و آله: طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم و طوبی لمن تمسك بهم؛ پس اسلام آشكار می شود و دین تجدید می گردد، سپس می فرماید: خوشا به حال كسی كه آنان را دوست بدارد؛ و وای بر كسی كه آنان را دشمن بدارد. و خوشا به حال كسی كه به -ریسمان امامت و ولایت- آنان چنگ بزند.
نعثل یهودی تصدیق كرد كه اسامی این اشخاص در كتابهای پیشینیان نیز آمده است. او از این اخبار غیبی به شگفت آمد و اسلام را انتخاب كرد و این اشعار را سرود:
صلی العلی ذو العلی
علیك یا خیر البشر
انت النبی المصطفی
و الهاشمی المفتخر
بكم هدانا ربّنا
و فیك نرجو ما أمر
و معشر سمّیتهم
ائمة اثنی عشر
قد فاز من والاهم
و خاب من عادی الزهر
آخر هم یشفی الظمأ
و هو الامام المنتظر [1] .
علی بن الحسین، محمدبن علی، جعفربن محمد، موسی جعفر، علی بن موسی، محمدبن علی، علی بن محمد، حسن بن علی، و محمدبن حسن علیهم السلام.
دلیل این عقیده، روایات متواتره و ادله قطعیه عقلی و نقلی است. از جمله این دلائل حدیث الائمة بعدی اثنی عشر است كه جز با مذهب اثنی عشری قابل انطباق نیست، زیرا خلفای راشدین چهار نفرند و خلفای بنی امیه چهارده و بنی عباس سی و هفت نفرند، گذشته از اینكه اكثر آنها فاسق و فاجر و ننگ تاریخ اسلام هستند و به هیچ وجه نمی توان آنان را جزء آمار به حساب آورد. این حدیث در موارد عدیده از پیامبر صادر شده و علمای فریقین آن را نقل كرده اند.
در كتاب غایة المرام سید هاشم بحرانی روایاتی كه بیانگر دوازده امام می باشد -چه به عنوان امام و چه به عنوان خلیفه، حجت و وصی، اعم از بیان اجمالی و تفصیلی، از شیعه و سنی- بیش از (1300) حدیث است.
روایاتی كه نام دوازده امام به تفصیل در آنها آمده، طبق تتبع مرجع بزرگوار حضرت آیة اللَّه صافی در كتاب قیّم منتخب الاثر، حدود پنجاه حدیث است.
ابراهیم بن محمد جوینی شافعی در كتاب فرائد السمطین، حدود ده روایت كه بیانگر نام های ائمه اثنی عشر است نقل كرده كه یكی از آنها حدیث نعثل یهودی است، او از پیامبر اسامی اوصیایش را خواست، پیامبر فرمود:
وصی و خلیفه بعد از من علی بن ابی طالب است و بعد از او به ترتیب حسن بن علی و حسین بن علی و علی بن الحسین و محمدبن علی و جعفربن محمد و موسی بن جعفر و علی موسی و محمدبن علی و علی بن محمد و حسن بن علی و حجةبن الحسن ابوالقاسم محمدبن حسن عسكری است.
سپس فرمود: خلیفه دوازدهم، از انظار غایب می شود و بر امت من روزی خواهد آمد كه لایبقی من الاسلام الاّ اسمه و من القرآن الاّ رسمه؛ از اسلام جز نام و نشانی و از قرآن جز نوشته آن باقی نماند. در این هنگام خداوند دستور ظهور به امام عصر می دهد فیظهر الاسلام و یجدّد الدین ثم قال صلی اللَّه علیه و آله: طوبی لمن احبّهم و الویل لمن ابغضهم و طوبی لمن تمسك بهم؛ پس اسلام آشكار می شود و دین تجدید می گردد، سپس می فرماید: خوشا به حال كسی كه آنان را دوست بدارد؛ و وای بر كسی كه آنان را دشمن بدارد. و خوشا به حال كسی كه به -ریسمان امامت و ولایت- آنان چنگ بزند.
نعثل یهودی تصدیق كرد كه اسامی این اشخاص در كتابهای پیشینیان نیز آمده است. او از این اخبار غیبی به شگفت آمد و اسلام را انتخاب كرد و این اشعار را سرود:
صلی العلی ذو العلی
علیك یا خیر البشر
انت النبی المصطفی
و الهاشمی المفتخر
بكم هدانا ربّنا
و فیك نرجو ما أمر
و معشر سمّیتهم
ائمة اثنی عشر
قد فاز من والاهم
و خاب من عادی الزهر
آخر هم یشفی الظمأ
و هو الامام المنتظر [1] .
[1] فرائد السمطين، ج 2 ص 133به اختصار.